İkircik

Terlerken ağladı, fark etmedi kimse.
Yorganın ucundaki yanığın kokusu sızlattı burnunun direğini.
Dirseğini koyduğu yerden seyretti sessizce.
Ağlaması bitti ama terlemeye de devam etti.
Sokaktaki coşkuya anlam veremedi.
Birden ayaklandı ve doğruca duvara yürüdü.
Bir süre beş santimlik mesafeyle burun buruna geldi duvarla.
Duvar hiç bozmadı istifini.
Diğeri hırçınlaşmaya başladı yavaştan. Önce küfür etti sonra yumruk attı.
Çok olgun davrandı duvar. Hastalığına verdi bu yaptıklarını.
Ama öteki durmadı, devam ettirdi kavgayı ısrarla.
Duvar sakinliğini korumaya devam etti.
Ağza alınmayacak laflar etti duvara ama duvar çok olgun davrandı, ısrarla duruşunu hiç bozmadı.
Sonra durdu bir an da...
Doğruca baş köşeye geçip çömeldi.
Yaptığından utandı bir an.
Yapması gerekenin doğru olup olmadığını danıştı kendisine.
Kendisi yaptığının doğru olduğunu savundu... yaptığının yanlış olduğununda farkındaydı.
Kafası çok karıştı.
Yorganın ucundaki yanık gittikçe ortalara ilerliyordu.
Yorganın yanık kokusu başını döndürdü.
Çömeldiği yerden gizli gizli duvarı kesti.
Duvar başka yöne dalmıştı hiç oralı değildi.