Kısa bir ağıt...

Korkunun gölgesinde kaybolmuş çamaşır yıkayan kadın...
O da bir vakitler bir erkeğin hikayesinin kahramanıydı...
Onunda söyleyecek sözleri vardı...
Yaşadı...
Bekledi...
Birden ortaya çıktı davul derisi suratlı adam...
Unuttu kadın henüz söyleyeceği sözleri olduğunu...
Daldı uykuya...
Gömüldü diri diri kendisi için hazırlanmış topraksız mezara...
Ne fayda...ölmedi ama...
Her kalabalıkta ıssız bir dünya da hissetti kendini...
Yalnız kalınca yalnız olmadığını farketti hep...
Aldırmadı bunlara...
Ama alışamadı davul derisi suratlı adama...
Her gece diri diri girdi mezara ağıt yakılmadan...
Korkunun gölgesinde çamaşır yıkayan kadın çürümedi...
Sadece soldu...